یادی از شهدا

یادی از شهدا

نام: میربیک

نشان: رشنویی

درجه: سرهنگ

رسته: پیاده

تعداد فرزند: 6

تاریخ شهادت: 69/09/20

محل شهادت: سومار

نام: میربیک

نشان: رشنویی

درجه: سرهنگ

رسته: پیاده

تعداد فرزند: 6

تاریخ شهادت: 20/9/69

محل شهادت: سومار

مزار: بهشت رضای روستای بدر آباد سفلی

آنگاه که سحر با دست سپید خود، صورت طبیعت را نرم نرمک نوازش داد و پلکهای خفته، به آرامی، آغوش از هم گشودند، انسانی از دیار عدم بر سپیدی سحر سلام گفت و گو به صحرای وجود نهاد.

از شوق دیدارش بر خدای فجر نیایش بردیم و همراه بانگ صبحدم، خبر میلاد او را به خورشید رساندیم و آنگاه با شوق وجودش، پا در آستان صبح نهادیم.

حلول سال 1325 هجری شمسی، آغاز جولانگری او بود که بسان خورشید، تاریکیها را روانه ی صحاری کرد؛ با روشنائیها محشور شد و به گلگشت زندگی روانه گردید؛ ولی چرخش طبیعت بیش از دو سال تاب همراهی پدر با وی را نداشت. از سایه ی پر مهر پدر محروم شد و به قیمومت مادر درآمد.

در کشاکش دهر، خود را به سینه کش مهرماه 1335 رساند و دانش آموزی را آغاز کرد. با سختی ها به ستیز برخاست و در بهمن ماه 1345 با مدرک تحصیلی سوم متوسطه، گام متین خود را به وادی ارتش نهاد و یک سال بعد، درجه ی گروهبان سومی را اولین زینت بازوی خویش کرد و متعاقباً به تیپ 3زرهی دزفول، انتقال یافت.

چند صباحی بعد، تیپ 2 زرهی همدان، ‌محل کار وی شد و در یکمین روز از پنجمین ماه سال 1351 به لشگر 16 قزوین منتقل شد و دومین افتخار را در قالب ترفیع درجه به گروهبان دومی، دریافت نمود.

در دی ماه 1355، ‌آنگاه که دوران افسری جزء را سپری می کرد، درجه ی ستوان سومی را به کارنامه ی سربازیش اضافه کرد و مفتخر از دست یازیدن به این مهم، از لشگر 28 مراغه، به تیپ 84 مستفل پیاده، انتقال یافت و در آبان ماه 1358 به مرحله ی ستوان دومی وارد گردید.

در بروز تشنجات کردستان، به آن محل رفت که ناگاه ناقوس گوش خراش جنگ، محیط او را تحت الشعاع خود کرد و در پهن دشتی به وسعت یک دهه، بیتوته کرد، رشادتها به خرج داد و با ارائه ی تاکتیکهای فردی و گروهی، خود را به گواهی کوساران سر به فلک کشیده ی غرب و صحاری تفتیده ی جنوب، به منصّه ی ظهور رساند. در سی و پنجمین سالگرد تولدش، با ترکش سنگین خمپاره به شدت مجروح شد و در بیمارستانهای «امام» ایلام و «شهدای عشایر» خرم آباد، مورد عمل جراحی قرار گرفت و در فاصله زمانی جانبازی تا شهادت دو نوبت دیگر، محل جراحی را بر پیگره ی خود ثبت کرد.

1360/08/20 روز مفتخر شدنش به درجه ی ستوان یکمی بود. در 1364/08/20 نیز درجه ی سروانی را از آنِ خویش نمود و با بروز رشادتها در عمیلیات مختلف، ‌به ماه ارشدیت نائل شد. دوره ی آموزش عقیدتی سیاسی را در تیرماه 67 به سرانجام رساند و در مهرماه 1367 شانه های مردانه اش به نشان سرگردی مزین گردیدو سپس کارنامه ی موفق دوره ی عالی مکاتبه ای را در تیرماه 1368 به صفحات زندگی سراسر افتخارش اضافه کرد و به سبب دلاوریها و فعالیت های جانانه، در اردیبهشت 1369 با دریافت شش ماه ارشدیت، به اخذ درجه ی سرهنگ دومی نایل گشت و آنگاه که دیگر کلکسیون افتخارتش تکمیل شده بود و در دنیای مادی و در قفس تن، احساس تنگی می کرد، شربت گوارای شهادت را در مقام مکمِّل مجموعه افتخارات پیشین در تاریخ 1369/09/20 نوشید و با عبور سرافرازانه از میادین مین، خلعت زیبای شهادت را بر تن کرد و بدین سان، حیات پرنور خویش را، ‌مایه ی رهنمون آیندگان ساخت.